Κατηγορία: Uncategorized

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο επίθεσης του Κεφαλαίου και του Κράτους στις βασικές μας ανάγκες. Ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, με τον νόμο Γαβρόγλου, αφήνεται ακόμα πιο ανεξέλεγκτα η αναζήτηση κερδοφορίας εντός των σχολών. Το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της κρατικής πολιτικής είναι η μετακύληση του κόστους σπουδών στις πλάτες μας, ενώ υποβαθμίζεται συστηματικά η φοιτητική μέριμνα. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η κατάσταση στις φοιτητικές εστίες σε όλη την χώρα όπου η μηδενική συντήρηση και η χρόνια υποχρηματοδότηση διαμορφώνουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Απέναντι στην παραπάνω πολιτική υποτίμησης των ζωών μας, οι εστιακοί/ες επέλεξαν το δρόμο της σύγκρουσης και του αγώνα. Από τις 6/11 ξεκινάει η κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ (φορέας που διαχειρίζεται τη οικονομική χρηματοδότηση των εστιών πανελλαδικά) από τους συλλόγους εστιών ΦΕΕΜΠ, ΦΕΠΑ και αλληλέγγυους/ες με αιτήματα: άμεση επιδιόρθωση των σωληνώσεων νερού, σίτιση για όλους/όλες, καμία απόλυση εργαζόμενου/ης, συντήρηση εστιών και ανέγερση καινούργιων κα. Αυτή η κίνηση πλαισιώθηκε από άλλους φοιτητικούς συλλόγους σχολών και εστιών πανελλαδικά και εκφράστηκε μέσα από καταλήψεις πρυτανειών, ΕΛΚΕ και άλλων δημόσιων φορέων, όπως για παράδειγμα στην Ξάνθη, στην Κομοτηνή, στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα. Ο συντονισμός πραγματοποιήθηκε από τους ίδιους τους φοιτητές στη βάση των κοινών αναγκών και όχι από κάποια πεφωτισμένη καθοδήγηση. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι καταλήψεις της Πρυτανείας και του ΕΛΚΕ του ΕΜΠ και του ΤΕΙ Πειραιά τόσο στο κομμάτι της πολιτικής πίεσης που ασκήθηκε, όσο και στο κομμάτι του οικονομικού σαμποτάζ, καθώς εξανάγκασαν τη σύγκλητο του ΕΜΠ και το ΙΝΕΔΙΒΙΜ να ξεκινήσουν τις απαραίτητες εργασίες υλοποίησης των αιτημάτων και παράλληλα, επέβαλλαν στη σύγκλητο να πάρει απόφαση ενάντια στις εργολαβίες.

Οι εργολάβοι κερδοφορούν απέναντι στους φοιτητές/ριες υποβαθμίζοντας την ποιότητα στις παροχές, αλλά και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους/ες με χαμηλούς μισθούς, καθυστερήσεις αποπληρωμής μισθών και μη ανανέωσης συμβάσεων, όταν θέλουν να απολύσουν κάποιον. Με αυτό το τρόπο αυξάνουν το κέρδος τους σε βάρος των εργαζομένων και των φοιτητών/ριών, υποβαθμίζοντας την εργασία και τις ανάγκες αυτών.

Την ίδια περίοδο οι σύλλογοι ΣΓΤΚΣ και ΣΕΥΠ του ΤΕΙ Αθήνας, προσπαθούν να μπλοκάρουν την εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου και τη δημιουργία του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής με μαζικές συνελεύσεις και αγωνιστικές αποφάσεις. Αυτός ο νόμος επιτελεί μία αντιδραστική αναδιάρθρωση, όπως και οι προηγούμενες έτσι και αλλιώς, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη δομή των πανεπιστημίων. Ουσιαστικά στρέφει την λειτουργία των ιδρυμάτων προς μια κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων του Κεφαλαίου, μέσω της δημιουργίας των περιφερειακών συμβουλίων στα οποία θα παίζουν καθοριστικό ρόλο διαχείρισης και εκπρόσωποι επιχειρήσεων. Τέλος, προωθεί την οικονομική αυτοχρηματοδότηση των πανεπιστημίων και απεμπολούνται οι κρατικές ευθύνες για τις όποιες φοιτητικές παροχές.

Μέσα στο κόστος φοίτησης περικλείονται πέρα από την στέγαση, την σίτιση και οι καθημερινές μας μετακινήσεις. Με την εισαγωγή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και των μπαρών, επιχειρείται ο απόλυτος έλεγχος των μετακινήσεων μας και το φακέλωμα αυτών, ενώ με το περιορισμό της μέχρι τώρα ελεύθερης και άνευ αντιτίμου εισόδου στα ΜΜΜ επιβαρυνόμαστε περαιτέρω οικονομικά, καθώς θα αναγκαζόμαστε να δίνουμε το 10% των (υπο)κατώτατων μισθών σε κάρτες και εισιτήρια.

Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης και της λογικής ότι τίποτα δεν αλλάζει, να εμπνευστούμε από το παράδειγμα του αγώνα των εστιακών -και όχι μόνο- φοιτητών/ριών. Να καταλάβουμε πως με οργάνωση, επιμονή, βούληση μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες και ιδιαίτερα όταν υπάρχει σύνδεση με όσους/ες αγωνίζονται για τις κοινές μας ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια, οφείλουμε να συνδεθούμε με τους/τις φοιτητές/ριες της ΣΕΥΠ, της ΣΓΤΚΣ και της πολυτεχνικής σχολής της Ξάνθης, όπως και των υπολοίπων σχολών πανελλαδικά, που εναντιώνονται στην εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου, στις εργολαβίες και στη συνολική υποτίμηση των αναγκών μας.

-Να μπλοκάρουμε την εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου.
-Στέγαση και σίτιση για όλους/ες.
-Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους/ες.
-Καμία εργολαβία εντός των ιδρυμάτων.

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων
Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων
Ελευθεριακό Σχήμα ΤΕΙ Πειραιά
Ελευθεριακό Σχήμα Πληροφορικής
Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου

Για δεύτερη φορά μέσα σε ένα έτος, μια εταιρεία έρχεται να παρουσιάσει τη πατέντα της μέσα στο τμήμα, βέβαια αυτή τη φορά και με διαφορετικούς όρους. Η booking.com σε συνεργασία με το τμήμα πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, έπειτα από αυτήν την παρουσίαση, διοργανώνει και ένα business interview workshop. Αυτή η αναβάθμιση του ρόλου των εταιρειών τόσο μέσα στη σχολή μας όσο και συνολικά μέσα στα πανεπιστήμια αποτελεί μια νέα κανονικότητα. Απέναντι στην τελευταία, οι φοιτητές/ριες μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες, τις αυθόρμητες πρωτοβουλίες και την κίνηση τους, πρέπει να δώσουν μια απάντηση.

Άμα ξεκινήσουμε από την σίτιση και καταλήξουμε στην έρευνα, παρατηρούμε πως η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει ενταχθεί οργανικά σε πολλές λειτουργίες του πανεπιστήμιου. Παράλληλα με αυτό το σκέλος αναθέσεων υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια του κράτους μέσω των αναδιάρθρωσεων που επιβάλλονται στην τριτοβάθμια, τα προγράμματα σπουδών να καθορίζονται με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων και όχι με βάση τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας εντός των σχολών. Δηλαδή για να γίνει πιο κατανοητό, η σχολή μας μπορεί να έχει πρόγραμμα σπουδών που καλύπτει σφαιρικά το γνωστικό αντικείμενο και να μας καλύπτει εργασιακά σε διάφορους χώρους του κλάδου, όπως και στη παραγωγή διάφορων τεχνολογιών, μετά την λήψη του πτυχίου. Από την άλλη μπορεί να υπάρχει ένα πρόγραμμα σπουδών, που καλύπτει τα συμφέροντα των εταιρειών και μας περιορίζει στην εκπαίδευση πάνω σε μια τεχνολογία, άρα ένα πρόγραμμα σπουδών που κατευθύνει τους φοιτητες/ριες πάνω στην εξειδίκευση. Οι παρουσίασεις των επί μέρους τεχνολογιών εντός των σχολών ενισχύει την δεύτερη κατεύθυνση, επομένως είναι ανταγωνιστικό σε σχέση με την δική μας κοινωνική θέση και αντιπαραθετικό με τα δικά μας συμφέροντα.

Πάνω σε αυτή τη λογική, την προηγούμενη φορά που ήρθε η Cisco στη σχολή, παρεβρεθήκαμε στην παρουσίαση και παραθέσαμε όλες τις προβληματικές πτυχές της παρουσίας της στο αμφιθέατρο. Ακόμα πιο ορατή γίνεται η σύγκρουση των συμφερόντων, όταν για να κάνει εκδήλωση η Cisco χάνεται μάθημα, που κανονικά γίνονταν την ίδια ώρα στο αμφιθέατρο.

Αντίστοιχα και αυτή τη φορά θα έχουμε την ίδια στάση, την ώρα που η booking.com καλείται από το τμήμα και μας εκπαιδεύει στο πως θα ανταποκρινόμαστε στις συνεντεύξεις των αφεντικών, ενώ ταυτόχρονα οι εταιρείες πληροφορικής για 40 ώρες απασχολήσης μέσα σε μια εβδομάδα μας δίνουν 400 ευρώ το μήνα. Η εκδήλωση, έρχεται να επικυρώσει κοινωνικά τον οργανισμό του ΕΚΠΑ μέσα στη σχολή. Οι “ημερίδες σταδιοδρομίας”, σαν και αυτή που γίνεται σήμερα, καθιερώνουν ένα νέο επίπεδο σύνδεσης της αγοράς με τα πανεπιστήμια. Ο οργανισμός του ΕΚΠΑ (οργανόγραμμα διαχείρισης όλου του Πανεπιστημίου) σε σύμπλευση με το νόμο Γαβρόγλου, στην πραγματικότητα, μοναδικό σκοπό έχουν να ενισχύσουν την είσοδο των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου μέσα στα πανεπιστήμια και άρα να ενδυναμώσουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση που δεχόμαστε ως φοιτητές/τριες.

Όσο αυτοί θέλουν να εκμεταλευτούν την εργασία των φοιτητών/τριών φορώντας της την προσωπίδα της μαθητείας, τόσο εμείς οι φοιτητές/τριες πρέπει να αντισταθούμε συνολικά στην επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά. Ενάντια στη λογική του ατομικισμού και της προσωπικής ανέλιξης μέσα στη κοινωνία, εμείς προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση με οριζόντιες διαδικασίες. Έτσι ώστε όλες και όλοι να διεκδικήσουμε τα απαραίτητα, τα αυτονόητα και να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια.

-Έξω οι εταιρείες από τις σχολές.
-Πρόγραμμα σπουδών με βάση τις ανάγκες μας
-Να σταματήσει η εκδήλωση της booking.com

Ελευθεριακό Σχήμα Πληροφορικής ClassROM

Πριν εξήμιση χρόνια, στις 14ης Μαρτίου 2011, η αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο στο διαμέρισμα που βρισκόταν η διδακτορική φοιτήτρια του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηριάννα Β.Λ και ο σύντροφος της Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος. Προσήχθησαν αμέσως στην ΓΑΔΑ και έπειτα η Ηριάννα έδωσε προανακριτική κατάθεση, όπως και δείγμα DNA. Αφού, δεν υπήρχε το οποιοδήποτε στοιχείο εναντίον της αφέθηκε ελεύθερη. Μετά από τρείς μέρες αφέθηκε και ο Κωσταντίνος με περιοριστικούς όρους. Παρόλο που ο Κωσταντίνος αθωώθηκε το 2014, την 1/6/2017 η Ηριάννα Β.Λ και ο Περικλής Μπ. καταδικάζονται σε δεκατρία χρόνια φυλάκισης, με τη παράλογη κατηγορία για συμμετοχή στην οργάνωση “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”.

Τα στοιχεία τα οποία χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της Ηριάννας ήταν δακτυλικά αποτυπώματα πάνω σε γεμιστήρα εκτός όπλου και ένα “μερικό” δείγμα DNA. Ενώ για την ταυτοποίηση ενός ατόμου απαιτείται είτε πλήρης ταυτοποίηση του ατόμου (16 γενετικοί δείκτες) είτε στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα που να αποδεικνύει τη μοναδικότητα του γενετικού προφίλ, στην προκειμένη περίπτωση ούτε πλήρης γενετική ταυτοποίηση υπάρχει (πέντε γενετικοί δείκτες δεν ταυτοποιούνται και επιπλέον άλλοι τρεις αποκλείονται), ούτε υπάρχει στατιστικά σημαντικό και βάσιμο αποτέλεσμα που να αποδεικνύει τη μοναδικότητα του γενετικού προφίλ, καθώς δεν έχει χρησιμοποιηθεί η πληθυσμιακή βάση δεδομένων η οποία προτείνεται από τον κατασκευαστή του αναγνωρισμένου διεθνώς συστήματος αλλά μια άλλη παντελώς άγνωστη βάση δεδομένων. Αλλά ας συνεχίσουμε με την ουσία του ζητήματος…

Ενάμιση μήνα μετά η Ηριάννα καταθέτει αίτηση αναστολής της ποινής φυλάκισής της, που το πενταμελές εφετείο την απορρίπτει μαζί με την αίτηση που είχε υποβάλει για λόγους υγείας και ο 33χρονος συγκατηγορούμενός της Περικλής Μπ.. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι ο εισαγγελέας, Ιωάννης Προβατάρης, που πρότεινε την άρνηση της αίτησης αναστολής, είναι αυτός που πρότεινε την αποφυλάκιση των γνωστών φασίστων Μιχαλολιάκο και Παππά, οι οποίοι τώρα δικάζονται για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και πλήθος δολοφονικών επιθέσεων κατά μεταναστών/ριών και συνδικαλιστών/ριών εργατών/ριών. Καθώς λοιπόν ο Ιωάννης Προβατάρης αφήνει ελεύθερους φασίστες κρίνοντας τους ακίνδυνους για την κοινωνία, κρίνει επικίνδυνους για την κοινωνία την Ηριάννα Β.Λ και τον Περικλή Μπ..

Η υπόθεση αυτή μας αφορά όλους και όλες. Η ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων συνιστά προσπάθεια τρομοκρατίας του κοινωνικού κινήματος, η άρνηση της αναστολής ομοίως αποτελεί Κρατικό ρεβανσισμό απέναντι σε καθέ πτυχή του κινήματος αλληλλεγύης, που σηκώθηκε και απάντησε στα σχέδια της αστικής δικαιοσύνης. Η απόφαση αυτή, που πατάει πάνω στο τρομονόμο, παρεμπιπτόντως έχει παρθεί σε μια κρίσιμη στιγμή πριν την είσοδο του νέου αντισυνδικαλιστικού νόμου, που ουσιαστικά απαγορεύει τις απεργίες. Έναν από τους αποτελεσματικότερους τρόπους διεκδίκησης εργατικών δικαιωμάτων και όχι μόνο, καθώς ορίζει απαγορευτικούς όρους για το κάλεσμα τους.

Ο αγώνας απέναντι στην ποινικοποιήση των κοινωνικών σχέσεων από τους δικαστικούς και τις κυβερνήσεις, απέναντι στον τρομονόμο που αποτελεί εργαλείο στα χέρια του Κράτους είναι ένας αγώνας του συλλογικού και κοινωνικού δικαίου ενάντια στο παράλογο. Να απαντήσουμε όπως χρειάζεται, ενισχύοντας τις δομές του φοιτητικού κινήματος και να μην αφήσουμε την περιστολή των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών να περάσουν τόσο εύκολα. Το φοιτητικό κίνημα σε συνδυασμό με την ήδη υπάρχουσα δράση του κινήματος αλληλεγγύης πρέπει να αναβαθμίσει τους όρους δράσης του. Όχι μόνο για αυτούς που διώκονται αλλά για όλους και για όλες.

Ελευθεριακό σχήμα Πληροφορικής ClassROM

Το Πανεπιστήμιο, ως μικρογραφία αυτής της κοινωνίας, δεν θα μπορούσε παρά να παρουσίαζε μέσα στη ζωή του δύο κόσμους που συγκρούονται λόγω των αντίθετων υλικών συμφερόντων που έχουν. Από τη μία οι επιχειρήσεις, που στόχο έχουν την μεγαλύτερη κερδοφορία τους και από την άλλη εμείς, δηλαδή όλοι/ες εκείνοι/ες, που βιώνουμε την καταπίεση σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Πρέπει να επιλέξουμε ποιο συμφέρον θα ενισχύσουμε. Αυτό που στηρίζει τις ανάγκες μας ή αυτό που καθημερινά αναπαράγει την εκμετάλλευση και την κυριαρχία ορισμένων προνομιούχων κοινωνικών ομάδων.

Το κόστος φοίτησης επιβαρύνει οικονομικά ολοένα και περισσότερο κάθε φοιτητή/τρια επηρεάζοντας σημαντικά όλες τις πτυχές της προσωπικής και κοινωνικής του/της ζωής. Επιδόματα στέγασης που σπανίως δίνονται, μειώσεις στον αριθμό των καρτών σίτισης των φοιτητών/τριών, ηλεκτρονικές κάρτες για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ελάχιστες φοιτητικές εστίες με τραγικές συνθήκες διαμονής ,που σε μία από αυτές πρόσφατα κόπηκε η διανομή φαγητού και η παροχή πετρελαίου, και τέλος οι απειλές απο το σύλλογο εκδοτών επιστημονικών βιβλίων (ΣΕΕΒΙ) για τη διακοπή διανομής δωρεάν συγγραμάτων για πάνω από 200.000 φοιτητές/τριες. Όλα τα παραπάνω δεν μπορεί, παρά να υποδηλώσουν τα σχέδια του Κεφαλαίου για τη πορεία των πανεπιστημίων και για την εξυπηρέτηση των αναγκών του.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών (ΠΠΣ) μας έφερε αντιμέτωπους/ες με μία νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Δηλαδή, σε αυτήν που υπάρχουν αλυσίδες και όριο δήλωσης μαθημάτων. Οι αλυσίδες δεν επωφελούν σε καμία περίπτωση τις ανάγκες των φοιτητών/ριων και στέκονται εμπόδιο στην βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού προωθούν δομικά ένα μοντέλο ασφυκτικής παραγωγής και ανελαστικών ωραρίων. Ουσιαστικά οδηγούν σε μια στείρα καθημερινότητα και μια εντατικοποίηση των σπουδών του/της κάθε φοιτητή/τριας και ταυτόχρονα λειτουργούν αντιδημιουργικά ως προς τη κοινωνική εξέλιξη. Όσον αφορά την πλειονότητα των καθηγητών, αρνούνται ακόμα και να συμμετάσχουν στην οποιαδήποτε συζήτηση για μία γόνιμη εκπαιδευτική διαδικασία, αρνούνται τις διπλές εξεταστικές και πολλές φορές εκδικούνται τους/τις φοιτητές/τριες μέσω των θεμάτων.

Το καλοκαίρι υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, που αποτελέσει “βήμα” προς ένα πανεπιστήμιο με “ήθη δυτικού πολιτισμού”. Πλέον, ιδιωτικές επιχειρήσεις μπορούν να εισέρχονται στον πανεπιστημιακό χώρο, να καθορίζουν το είδος της κάθε έρευνας και να την παράγουν, κρατώντας το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων, χρησιμοποιώντας τα εργαστήρια της κάθε σχολής ενώ εκμεταλλεύονται τους/τις φοιτητές/τριες που δουλεύουν απλήρωτοι/ες. Για τα αφεντικά, φαίνεται πως, η πανεπιστημιακή έρευνα δεν είναι εργασία αλλά μαθητεία. Μπορεί να τη θεωρήσουν και αναγκαίο προαπαιτούμενο για να βγεις με κανονικούς όρους στην αγορά εργασίας και να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως η πληρωμή τους δεν είναι “απαραίτητη”. Την περσινή χρονιά, υποβλήθηκε ένας νέος οργανισμός (οργανόγραμμα διαχείρισης όλου του Πανεπιστημίου) για το ΕΚΠΑ. Από φέτος, νόμιμα, θα δημιουργούνται “ημερίδες σταδιοδρομίας” στις οποίες ιδιωτικές επιχειρήσεις θα παρουσιάζουν την τεχνολογία τους και θα παίρνουν συνεντεύξεις από τους/τις φοιτητές/τριες. Οι φοιτητές/ριες αυτοί/ες θα εξειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, την τεχνολογία της εταιρείας, και δεν θα έχουν σφαιρική γνώση του κλάδου που σπουδάζουν. Όταν λοιπόν, μετά από ένα χρονικό διάστημα, η εργατική τους δύναμη θα είναι πλέον άχρηστη (μη εκμεταλεύσιμη) για τα αφεντικά αυτοί οι εξειδικευμένοι/ες φοιτητές/ριες ξαφνικά από εργαζόμενοι/ες με άριστες γνώσεις μιας τεχνολογίας μετατρέπονται σε άνεργοι/ες.

Την περίοδο που δεχόμαστε αυτή την επίθεση, προτάσουμε την οργάνωση όλων των καταπιεσμένων γύρω από τις αναγκες τους, την ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών και την επανεξέταση του τρόπου διεξαγωγής της Γενικής Συνέλευσης σε μία οριζόντια κατεύθυνση. Για να δώσουμε μια μάχη για το υλικό κόστος διαβίωσης όλων μας και να διεκδικήσουμε αυτά που το Κράτος και το Κεφάλαιο μας στερούν καθημερινά.

-Δωρεάν συγγράμματα, σίτιση, μεταφορές, στέγαση για όλους και όλες.
-Έξω οι εργολαβίες από τις σχολές.
-Όλοι και όλες στην γενική συνέλευση την Πέμπτη στη 1μμ.

Ελευθεριακό Σχήμα Πληροφορικής ClassROM

Κάθε χρόνο την πρώτη μέρα του πανεπιστημιακού έτους ο πρόεδρος της σχολής μαζί με τους υπεύθυνους τομέων παίζει το ίδιο “παιχνίδι” προώθησης ενός τμήματος πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών στους/στις φοιτητές/ριες που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, πόσο μάλλον με τις ανάγκες των φοιτητών.

Προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών και αλυσίδες

Οι φοιτητές/ριες του τμήματος έρχονται αντιμέτωποι/ες με πολλές προκλήσεις όσον αφορά την εντατικοποίηση των σπουδών τους. Για παράδειγμα, το νέο πρόγραμμα σπουδών (ΠΠΣ) είναι υπεύθυνο για τις αλυσίδες οι οποίες “συνδέουν” δύο ή παραπάνω μαθήματα και δεν επιτρέπουν σε ένα/μία φοιτητή/ρια ο οποίος δεν έχει περάσει το πρώτο από αυτά να συνεχίσει με το δεύτερο μάθημα της αλυσίδας και έτσι απλά χάνει ένα μάθημα για το επόμενο εξάμηνο. Για έναν/μια φοιτητή/ρια λοιπόν ο/η οποίος/α ταυτόχρονα με τις σπουδές του έχει μια part-time δουλειά έτσι ώστε να μπορεί να τα βγάλει πέρα οικονομικά και να επιβιώσει, είναι πολύ δύσκολο με την τόση μεγάλη καθημερινή κούραση και τον ελάχιστο χρόνο για διάβασμα να περάσει όλα αυτά τα προαπαιτούμενα μαθήματα των πρώτων εξαμήνων. Ως αποτέλεσμα, οι αλυσίδες θα τον/την κρατήσουν ακόμα πιο πίσω στις σπουδές του/της και χωρίς να έχει κάποιο πτυχίο θα αναγκαστεί να δουλεύει με τους ίδιους απάνθρωπους όρους εργασίας (μαύρα χρήματα, όποτε και άν τον χρειαστεί το αφεντικό κ.α.).

Καθηγητική αυθαιρεσία

Πέρα από το νέο ΠΠΣ, οι φοιτητές/ριες του τμήματος μας αντιμετωπίζουν ένα συνεχές φαινόμενο καθηγητικής αυθαιρεσίας. Καθηγητές οι οποίοι αδιαφορούν και καθυστερούν να μπούν στην διάλεξη τους είκοσι λεπτά, καθηγητές που όπως φαίνεται πάνε να κόψουν την διπλή εξεταστική (στο τελευταίο εαρινό εξάμηνο κόπηκε) σε μια σχολή με 6,5 έτη μέσο όρο αποφοίτησης με εξαίρεση έλαχιστες περιπτώσεις και έχουν να αντιμετωπίσουν και φαινόμενα σαν και αυτό του προηγούμενου έτους με τον καθηγητή Μαθιόπουλο. Ο Μαθιόπουλος στη διπλή εξεταστική του Φεβρουαρίου, η οποία ουσιαστικά δίνει τη δυνατότητα στους/στις φοιτητές/ριές να δώσουν ένα μάθημα που εξετάζεται μόνο στο εαρινό εξάμηνο και στην επαναληπτική του Σεπτέμβρη, έχοντας ένα εντελώς ειρωνικό υφάκι απέναντι στους/στις φοιτητές/τριές κατά την ώρα της εξέτασης, ευχήθηκε “καλή επιτυχία, έτσι”, ενώ μέσα από την επιλογή θεμάτων είχε σκοπό το μαζικό κόψιμο. Στην τελική αυτό συνέβη κιόλας, όχι μόνο τον περασμένο Φεβρουάριο αλλά και στην τελευταία εξεταστική (Σεπτεμβρίου).

Νέος Οργανισμός για το ΕΚΠΑ

Την περσινή χρονιά, επίσης, υποβλήθηκε ένας νέος οργανισμός (οργανόγραμμα διαχείρισης όλου του Πανεπιστημίου) για το ΕΚΠΑ, που εξαρχής ήταν προφανές ότι το μόνο που έχει σκοπό να καταφέρει είναι η υπολειτουργεία και η υποστελέχωση του Ιδρύματος, η μεγαλύτερη εκμετάλευση του εργαζόμενου προσωπικού και η κοροΐδία απέναντι στους/στις φοιτητές/ριες. Αυτό το προχειρογραμμένο κείμενο που εγκρίθηκε από τη Σύγκλητο, σε συνεδριάσεις παρωδία πάνω σε μέρες απεργιών χωρίς καν να γίνονται ψηφοφορίες, εμφανίζει το προσωπικό που καλύπτει ανάγκες βιβλιοθηκών, τομέων, εργαστηρίων, κλινικών κ.α. ως γραμματείες. Προφανώς έτσι οι γραμματείες θα παρουσιαστούν ως πλεονάζον προσωπικό και άρα θα σταλθούν να καλύψουν άλλες ανάγκες του δημοσίου, εφόσον ο οργανισμός είναι υπεύθυνος και για την υποχρεωτική μετακίνηση του προσωπικού. Επιπλέον αναφέρονται μόνο κλάδοι και όχι ειδικότητες. Αυτό δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε περίπτωση υποχρεωτικής μετακίνησης αφού οι “Τεχνικοί” μπορεί να είναι ηλεκτρολόγοι ή υδραυλικοί, ή εργαζόμενοι/ες “Κοινωνικών Υπηρεσιών” μπορεί να είναι νοσηλευτές ή παρασκευαστές κ.ο.κ.

Από τις ημερίδες σταδιοδρομίας στα 400 ευρώ για 40 ώρες

Ένα ακόμη φαινόμενο το οποίο παρατηρήσαμε την περσινή χρονιά στη δική μας σχολή, ενώ σε άλλες έχει αρχίσει να συναντιέται τα τελευταία χρόνια και το οποίο ο οργανισμός ήρθε να νομιμοποιήσει και να καθιερώσει είναι οι “ημερίδες σταδιοδρομίας”. Σε αυτές, ορισμένες επιχειρήσεις που έχουν καλεστεί μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, στα χαρτιά παρουσιάζουν διάφορες τεχνολογίες μα στην ουσία ψάχνουν νέους/ες εργαζόμενους/ες με συγκεκριμένη εξειδίκευση. Το ΕΚΠΑ θέλει να καθιερώσει αυτές τις ημερίδες και να γίνονται συνεντεύξεις σε φοιτητές/ριες από εταιρείες εντός του τμήματος, ενώ πραγματικά μιλάμε για την μεγαλύτερη εκμετάλλευση (σύγκριση φόρτου εργασίας με μισθό και εργασιακά δικαιώματα). Έτσι οι φοιτητές/-τριες αντί να έχουν μια ευρεία γνώση του αντικειμένου που σπουδάζουν θα μαθαίνουν την τεχνολογία που αναπτύσσει η εταιρεία και αυτό αποτελεί την εναρμόνιση του ΠΠΣ με βάση τις ανάγκες των επιχειρήσεων και όχι των ίδιων των φοιτητών. Πιο συγκεκριμένα, μόλις η εταιρεία δεν τους χρειάζεται πια θα αντιμετωπίζουν δυσκολία στην εύρεση μιας άλλης δουλειάς, καθώς δεν θα έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, κάτι που έρχεται σε πλήρη συνεννόηση με το Εθνικό σχέδιο δράσης για την απασχολήση των νέων (2012).

Τι είναι το DI τελικά;

Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που έχουμε, ένα πανεπιστήμιο το οποίο αδιαφορεί για τις ανάγκες των φοιτητών/ριών και δεν σέβεται τους εργαζομένους/ες του, ένα πανεπιστήμιο το οποίο εξυπηρετεί τις ιδιωτικές επιχειρήσεις μέσω της εκμετάλευσης των φοιτητών/ριών του, ένα πανεπιστήμιο που σκοπός του είναι να μετατραπεί σε ένα ιδιωτικό πανεπιστημίο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν και οι υπόλοιποι/ες να αποκλείονται απο αυτό.

Ενάντια σε όλα τα παραπάνω, να διεκδικήσουμε καλύτερες σπουδές για όλους/ες, να εναντιωθούμε στην νοοτροπία του ατομικισμού και του καριερισμού και ταυτόχρονα να ενισχύσουμε τις συλλογικές διαδικασίες. Να δώσουμε μια μάχη για το υλικό κόστος διαβίωσης όλων μας και να δώσουμε μια μάχη κουλτούρας. Για να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα, που θα βασίζεται στην ισότητα και στην αλληλεγγύη και δεν θα υπάρχουν ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές. Για να σπουδάσουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες και να διεκδικήσουμε όλοι/όλες μαζί ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και μια καλύτερη εκπαίδευση.

Ελευθεριακό σχήμα Πληροφορικής ΕΚΠΑ Classrom

Το καλοκαίρι του 2012 πραγματοποιείται η σύλληψη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, κατόπιν ανώνυμου τηλεφωνήματος στη ΓΑΔΑ, το οποίο τον υποδεικνύει ως δράστη σε ληστεία υποκαταστήματος της «ΑLPHA BANK» στην Πάρο. Το κατηγορητήριο αφορά τη συνεργεία σε ανθρωποκτονία και ληστεία, καθώς και τη συμμετοχή του Τ. Θεοφίλου στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος, αρνείται από την πρώτη στιγμή όλες τις κατηγορίες. Πρόκειται για δίκη – παρωδία κατά την οποία αρχικά ο κατηγορούμενος δεν αναγνωρίζεται ως δράστης από κανέναν εκ των 20 μαρτύρων, όπως ούτε και αργότερα κατά την έφεση (η απόφαση της οποίας εκκρεμεί μέχρι σήμερα), όμως καταδικάζεται με πρόφαση την ταυτοποίηση DNA του με συγκεκριμένο εύρημα. Το υποτιθέμενο πειστήριο δεν καταγράφηκε στο σημείο της ληστείας, ή στην έκθεση αναφοράς κατάσχεσης, αφού κατατέθηκε εκ των υστέρων.

Το Κράτος, μέσω των δικαστικών αρχών και της αντιτρομοκρατικής, εφαρμόζει συνήθεις πρακτικές που περιλαμβάνουν ελλιπή αποδεικτικά στοιχεία και συγκεκριμένα τη χρήση δείγματος DNA ως «αδιάσειστο» στοιχείο καταδίκης. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ., διδακτορικής φοιτήτριας της Φιλοσοφικής. Το 2011 η αντιτρομοκρατική κάνει έφοδο στο σπίτι του φίλου της και τον συλλαμβάνει με κατηγορία τη συμμετοχή του στη οργάνωση «ΣΠΦ». Η ίδια, βρίσκεται στο σπίτι του και εκούσια πηγαίνει στη ΓΑΔΑ και δίνει τα αποτυπώματά της. Παρότι ο φίλος της αθωώνεται στη δίκη που ακολουθεί και απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες, αυτή κατηγορείται το 2013 όταν «προκύπτει» ότι μερικό δείγμα του DNA της βρίσκεται σε στοιχείο που εντοπίστηκε στην Πανεπιστημιούπολη μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα. Αρνείται εξαρχής τις κατηγορίες και λόγω ελλιπών στοιχείων αίρονται οι περιοριστικοί όροι και συνεχίζει τις σπουδές της στο εξωτερικό. Η δίκη πραγματοποιείται χωρίς τη παρουσία μαρτύρων, ενώ το μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο έχει ήδη διαψευστεί από την πραγματογνωμοσύνη ειδικού κέντρου ταυτοποίησης DNA στο οποίο είχε καταφύγει. Το σαθρό κατηγορητήριο βασίζεται σε ένα αμφιλεγόμενο μερικό και κακής ποιότητας δείγμα DNA, με αποτέλεσμα η Ηριάννα Β.Λ. να καταδικάζεται σε 13 χρόνια χωρίς αναστολή.

Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται αντιληπτό πως το Κράτος επιδιώκει τη στοχοποίηση τόσο των πολιτικών φρονημάτων όσο και των κοινωνικών σχέσεων ανθρώπων που είτε είναι αναρχικοί/ες είτε σχετίζονται με κάποιο τρόπο με αυτούς/ες. Οι πρακτικές κρατικού ρεβανσισμού δεν μας είναι πρωτόγνωρες. Το Κράτος παραδοσιακά υπερασπίζεται τα συμφέροντα που εξυπηρετούν τη διαιώνιση του ίδιου και του Κεφαλαίου. Στη διαρκή προσπάθεια διατήρησης της κυριαρχίας του εφαρμόζει και παγιώνει την αντικοινωνική πολιτική σε κάθε πτυχή της ζωής, με την εντατικοποίηση της εργασίας, της εκπαίδευσης, καταπατώντας ελευθερίες και δικαιώματα και ποινικοποιώντας οποιοδήποτε κομμάτι τις κοινωνίας αμφισβητεί την εξουσία του. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για ποινικοποίηση και καταστολή, τα εφευρίσκει και θέτει σε εφαρμογή νέα μέσα ακόμη και αν αυτά είναι αντιπαραθετικά με τις όποιες υποτιθέμενες «αξίες» της αστικής δικαιοσύνης. Είναι επόμενο να επιβάλλεται καθεστώς εξαίρεσης σε κομμάτια του κοινωνικού κινήματος που προτάσσουν την ενότητα των καταπιεσμένων και την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης στον αγώνα για τη χειραφέτηση της.

Ειδικά αυτή τη περίοδο που διανύουμε η επίθεση του Κεφαλαίου φέρει ως αποτέλεσμα και την όξυνση της κρατικής καταστολής, πλήττοντας τους/τις καταπιεσμένους/ες και τις αντιστάσεις τους. Απέναντι στις πολιτικές εξόντωσης και καταπίεσης στήνουμε αναχώματα με βασική προϋπόθεση την ενότητα της τάξης μας. Υπερασπιζόμενοι/ες τις κοινές μας ανάγκες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε κάθε έναν και κάθε μία που μπαίνει στο στόχαστρο της κρατικής επιβολής. Στο κλίμα εκφοβισμού και εκμηδένισης των κοινωνικών αντιστάσεων εμείς απαντάμε με τη δημιουργία δομών και σχέσεων αλληλεγγύης που βασίζονται στην ελευθερία, την ισότητα και την αυτοοργάνωση σε κάθε εργασιακό χώρο, στις σχολές, στα σχολεία και στις γειτονιές. Η αλληλεγγύη, ως σχέση στο σήμερα, εκτός από υπόθεση αντίστασης αποτελεί και τον κύριο πυλώνα μιας νέας κοινωνίας, τον οποίο ενδυναμώνουμε και δημιουργούμε καθημερινά μέσα από την ενίσχυση των αγώνων ενάντια στην περιστολή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, για την υπεράσπιση της κοινωνικής μας θέσης, καθώς και κάθε άλλο αγώνα που μάχεται στην ρίζα του την σχέση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

«Στη σύγχρονη δημοκρατία υποτίθεται πως δε διώκονται οι ιδέες, διώκονται οι πράξεις. Και όταν δεν υπάρχουν αξιόποινες πράξεις, εφευρίσκονται.» – Τ. Θεοφίλου

-ΌΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 24/6, 12:00 Π.Μ, ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

-ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ

-ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Τ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ Β.Λ.

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων

Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής

Ελευθεριακό Σχήμα Πληροφορικής ClassRΟΜ

Ελευθεριακό Σχήμα ΤΕΙ Πειραιά

Συνέλευση Μαθητών/τριών από τον Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό χώρο

Η πρόσφατη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας έχει μπει πλέον σε διαδικασία υλοποιήσης, προφανώς με την ευγενή και πρόθυμη συνεργασία του Ελληνικού κράτους και τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η Δευτέρα 4 Απρίλη, μέρα που άρχισαν οι απελάσεις προσφύγων και μεταναστών/ριών προς το Τούρκικο κράτος, αποτελεί πλέον την ιστορική ημερομηνία ντροπής για λαούς της Ευρώπης, αφού ανατρέπονται ανθρώπινα δικαιώματα, όπως έχουν κερδιθεί τα τελευταία 70 χρόνια και καταργείται κάθε νομικός σεβασμός στους πρόσφυγες, όπως τον όριζε και η συνθήκη της Γενεύης. Ταυτόχρονα επιχειρείται να εγκαθιδρυθεί ένας τεχνητός διαχωρισμός ανάμεσα σε οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες, με στόχο να σπάσει η κοινή οργάνωση και αγώνας των καταπιεσμένων.

Μέχρι τώρα, το κίνημα αλληλεγγύης είχε να αντιμετωπίσει τον εγκλεισμό αυτών των ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, την ελλειπή ή/και μη ικανοποιητική κάλυψη των αναγκών τους, την κατάργηση του δικαιώματος ελεύθερης μετακίνησης για τους πρόσφυγες-μετανάστες/ριες και την δημιουργία ενός κλίματος «απαρτχάιντ» στην πλ. Βικτωρίας, όπου οι αστυνομικοί εδώ και αρκετό καιρό απωθούν τους μη-λευκούς που κάθονται στην πλατεία. Η επίθεση του Κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαιώματα των προσφύγων-μεταναστών/ριών ενισχύθηκε και από το κλείσιμο των συνόρων και ολοκληρώνεται με τις βίαιες απελάσεις. Οι εικόνες των μασκοφόρων της Frontex να συνοδεύουν τους πρόσφυγες στα πλοιάρια προς την Τουρκία, όπως και των ΜΑΤ να σπρώχνουν με τις ασπίδες τους πρόσφυγες για να μπουν στα βαγόνια του ΜΕΤΡΟ, καθώς και τα μπαράζ προσαγωγών κατά τη διάρκεια πορείας προσφύγων προς το κέντρο, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις τακτικές των ναζί ιστορικά.

Στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και εκεί που μένουν οι πρόσφυγες σε συνθήκες εγκλεισμού, υπάρχουν συνεχείς πιέσεις για να μεταφερθούν, ενώ είναι σαφές πως αρκετοί/ες είναι εκείνοι/ες που αρνούνται να συναινέσουν σε κάτι τέτοιο. Από κοντά σε αυτή την ιστορία, προσπαθούν να πατήσουν στα βήματα που τους δίνει η ίδια πολιτική της κυβέρνησης τα διάφορα ναζιστικά και ακροδεξιά στοιχεία, ενώ παράλληλα έχει στηθεί και ένας πολύ κερδοφόρος «χορός» από ΜΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους «φιλάνθρωπους» τοπικούς μαφιόζους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ανοχή της αστυνομίας στην επίθεση της μαφιοζοσυμμορίτικης ΧΑ σε αλληλέγγυους/ες, η οποία απέτυχε και να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά με την συγκέντρωση των αντιφασιστικών-αντιρατσιστικών οργανώσεων.

Από την μεριά μας, ως Ελευθεριακά Σχήματα σχολών Αθήνας-Πειραιά κρίναμε πως σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, οφείλαμε να πάρουμε την πρωτοβουλία να βρεθούμε στο λιμάνι σήμερα 8 Απρίλη, για αρκετές ώρες από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Συναντηθήκαμε με τον κόσμο από την «Πέτρινη Αποθήκη», το μοναδικό αυτοοργανωμένο εγχείρημα αλληλέγγυων που δραστηριοποιείται στον χώρο και ενημερωθήκαμε για την κατάσταση, καθώς και για τις ανάγκες σε είδη, τα οποία άμεσα θα αγοραστούν και θα προσφερθούν, με χρήματα που έχουν συγκεντρώσει τα Σχήματα. Αργότερα, κρεμάσαμε ένα πανό μπροστά από την «Πέτρινη Αποθήκη», γράψαμε συνθήματα περιφερειακά των πυλών, οπού διαμένουν πρόσφυγες και μοιράσαμε, στα φαρσί, το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες για την προσφυγική πορεία του Σαββάτου 9/4.

Ειδικότερα, η τελευταία κίνηση φάνηκε να ενοχλεί ιδιαίτερα τα αστικά-ρατσιστικά ΜΜΕ και τα αφεντικά τους, που ανατρίχιασαν για λίγο στην ιδέα ότι οι πρόσφυγες δεν πρόκειται να υπακούσουν στην Συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας, αλλά και ότι μπορεί να δημιουργούνται σχέσεις αλληλεγγύης και αγώνα ανάμεσα ντόπιους και πρόσφυγες. Λίγο μετά την κυκλοφορία αυτής της είδησης, και χωρίς να γνωρίζουμε αν τα δύο γεγονότα συνδέονται, το Λιμενικό απείλησε για πρώτη φορά ότι οι πρόσφυγες θα απομακρυνθούν βίαια, εάν δεν αποχωρήσουν οικειοθελώς εντός μίας ώρας.

Θεωρούμε πως η παρουσία αλληλέγγυου κόσμου και των Ελευθεριακών Σχημάτων στο λιμάνι αυτές τις τελευταίες ώρες, απέτρεψε προς το παρόν την οποιαδήποτε προσπάθεια βίαιης εκκένωσης του χώρου από της δυνάμεις καταστολής. Παρόλα αυτά, τις επόμενες ημέρες, η κατάσταση είναι αρκετά κρίσιμη και η στάση του κινήματος αλληλεγγύης θα είναι καθοριστική.

Καλούμε σε:

-Καθημερινή παρουσία του αλληλέγγυου κόσμου, όλες τις ώρες της ημέρας για την στήριξη της «Πέτρινης Αποθήκης», καθώς και όπου αλλού χρειαστεί, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε επιθετική κίνηση από μεριάς του Κράτους.
-Προσφυγική Πορεία, που διοργανώνεται από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Οικονομικούς και Πολιτικούς Πρόσφυγες αύριο, Σάββατο 9/4, στις 14:00 στην πλατεία Βικτωρίας για να μετατραπεί το κίνημα αλληλεγγύης σε ένα κίνημα γενικευμένης πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην αισχρή συμφωνία, που προωθεί τις απελάσεις προσφύγων-μεταναστών/ριών.

-ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΑΣΦΑΛΕΣ ΠΕΡΑΣΜΑ
-ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΑ Ή ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ/ΡΙΑΣ
-Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ελευθεριακά Σχήματα σχολών Αθήνας-Πειραιά