Κατηγορία: Κείμενα

Καμία ανοχή στις μαφιόζικες πρακτικές

Την Τετάρτη 24/5, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών, μια ολιγομελής ομάδα ατόμων επιτέθηκε στο παιδαγωγικό και στο κάτω πολυτεχνείο με σκοπό να κάψουν τις κάλπες και να σταματήσουν την εκλογική διαδικασία. Κατά την προσπάθεια αυτή δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τσεκούρια, προέβησαν σε πλήθος τραμπούκικων και σεξιστικών απειλών, ενώ προχώρησαν σε άσκηση σωματικής βίας, με αποκορύφωμα το ξυλοδαρμό εργαζόμενου του ΕΚΠΑ και φοιτητών/ριών. Το σκηνικό της δράσης αυτής ολοκληρώθηκε με την επίθεση στην κατάληψη του μηχανουργείου, καθώς και το σπάσιμο και το κλέψιμο προσωπικών αντικειμένων.

Οι πρακτικές αυτές διακατέχονται από την φετιχοποίηση της βίας, καθώς κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες από την ζωή και την οργανωμένη παρέμβαση εντός των σχολών, αντιλαμβάνονται την σωματική επιβολή ως το απόλυτο μέσο για την επίλυση πολιτικών ζητημάτων, όπως η λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κίνηση προάγει την κουλτούρα του ολοκληρωτισμού και της ματσίλας και δεν έχει καμία σχέση με τις πρακτικές ενός απελευθερωτικού κινήματος, ενάντια στην βία του Κράτους και του Κεφαλαίου. Οι μεμονωμένες δράσεις με όρους θεάματος δεν συντελούν στην αλλαγή συνειδήσεων, προς μία κατεύθυνση οριζόντιας οργάνωσης και αγώνα, αλλά αντιθέτως δίνουν πάτημα στο Κράτος και τους μηχανισμούς τους να αναπαράγουν την ρητορική της “βίας και ανομίας” εντός των πανεπιστημίων.

Για εμάς η αντιεκλογική δράση, δεν περιορίζεται σε έναν στείρο αντιεκλογισμό μιας μέρας, αλλά εμπεριέχεται στην καθημερινή παρουσία και δράση στους φυσικούς μας χώρους, που αποδομεί την λογική της ανάθεσης και της ιεραρχίας. Δηλαδή από την μία, στην αντιπαράθεση με την αναδιάρθρωση του πανεπιστήμιου, μέσω των νέων προγραμμάτων σπουδών και οργανισμών, της μείωσης των φοιτητικών παροχών, της εντατικοποίησης της φοίτησης, που στοχεύει σε ένα νέο μοντέλο πειθήνιου/ας εργαζόμενου/ης, καθώς και της εισόδου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην τριτοβάθμια. Από την άλλη στους αγώνες ενάντια στην φιλελεύθερη ιδεολογία του ατομισμού, του καριερισμού και συνολικά του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η ενίσχυση και η σύνδεση των κοινωνικών αγώνων για την προάσπιση των εργατικών συμφερόντων εντός και εκτός των ιδρυμάτων οφείλει να είναι μέρος της ατζέντας του φοιτητικού κινήματος.

Το σύστημα των φοιτητικών εκλογών δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων και όχι ταξικών, όπως και την αντίληψη της εναπόθεσης των αγώνων στα χέρια ειδικών. Το ξεπέρασμα αυτών των δομών του φοιτητικού κινήματος, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την μαζικοποίηση των από τα κάτω συλλογικών διαδικασιών, όπως γενικές συνελεύσεις, πρωτοβουλίες αγώνα φοιτητών/ριών και εργαζομένων κ.λ.π. και την ενδυνάμωση ενός ταξικού συνδικαλισμού, που δεν περιορίζεται σε αντιστάσεις και θέσεις άμυνας, αλλά επιβάλλει με βάση τις υλικές ανάγκες και τα κοινά μας συμφέροντα. Η βία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο του φοιτητικού κινήματος, όταν νομιμοποιείται από τους καταπιεσμένους/ες και στρέφεται ενάντια στον κόσμο του Κεφαλαίου. Για αυτό και η κατάργηση των φοιτητικών εκλογών είναι χρέος των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιων “πεφωτισμένων”.

Η κατάργηση των εκλογών είναι υπόθεση του φοιτητικού κινήματος

Αυτόνομο σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο σχήμα Τοπογράφων

Ελευθεριακό σχήμα Πληροφορικής ClassRom

Ελευθεριακό σχήμα Τει Πειραιά

Η σχολή τα τελευταία χρόνια περνάει σε μία κατάσταση συνεχούς εντατικοποίησης των σπουδών μας. Τα μαθήματα τα οποία απασχολούν μεγάλη μερίδα των φοιτητών/τριών, συνεχώς υποβαθμίζονται ως προς την οργάνωση τους ενώ οι απαιτήσεις διαρκώς αυξάνονται με αποτέλεσμα οι ασκήσεις και τα πρότζεκτ τα οποία αναθέτονται να είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθούν εντός των διοριών. Έτσι, το βάρος που πέφτει στις πλάτες των φοιτητών/τριών είναι δυσβάσταχτο και δημιουργεί ένα κλίμα πίεσης για όλους/ες και μια κατάσταση αποκλεισμού για όσους/ες εργάζονται ταυτόχρονα με τις σπουδές τους.

Έτσι λοιπόν, αρκεί να αναλογιστούμε την κατάσταση σε μερικά βασικά μαθήματα της σχολής, τα οποία κάνουν πλήρως αντιληπτές τις παραπάνω συνθήκες φοίτησης. Βασικό παράδειγμα αποτελεί το μάθημα του προγραμματισμού συστήματος στο οποίο οι εργασίες έχουν πολύ μικρές και ανελαστικές προθεσμίες και δυσανάλογα μεγάλη δυσκολία για την ολοκλήρωση τους μετατρέποντας το μάθημα σε “θηλιά” στον λαιμό πολλών φοιτητών/τριών. Ακόμα, στο μάθημα της διαχείρισης δικτύων οι διαλέξεις του μαθήματος κάλυψαν την διδιακτική ύλη περίπου 2 εβδομάδων και η επεξήγηση του πρότζεκτ έγινε σχεδόν στο τέλος της προθεσμίας του. Τέλος, τα εργαστήρια της σχολής τα οποία είναι αναγκαστικά λειτουργούν κατά κανόνα της πρωινές ώρες. Με αυτόν τον τρόπο αρκετά μαθήματα “απογορεύουν” την παρακολούθηση σε φοιτητές/τριες, που δουλεύουν σε εκείνα τα διαστήματα και δεν τους δίνεται κάποια εναλλακτική λύση.

Η εξεταστική, που έρχεται, έχει καθοριστεί να μην είναι διπλή και να έχει διάρκεια τριών εβδομάδων. Όλα αυτά σε μία σχολή που οι καθηγητές κατηγορούν τους/τις φοιτητές/τριες ότι θέλουν να την κάνουν εξεταστικό κέντρο αλλά δεν δείχνουν καμία διάθεση βελτίωσης των μαθημάτων ως προς τον σχεδιασμό τους και την εκπαιδευτική διαδικασία. Εμείς διεκδικούμε διπλή εξεταστική τεσσάρων εβδομάδων με ανθρώπινους όρους.

Τα νέα εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών έρχονται για να φέρουν τις επιχειρήσεις μέσα στις σχολές και να δημιουργήσουν πειθήνιους φοιτητές/τριες έτοιμους για εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας πάνω στις τεχνολογίες που η εκάστοτε επιχείρηση “λανσάρει”. Αυτός ο τύπος εκπαίδευσης, περιορίζει τον καθένα και την καθεμία που επιθυμεί να σπουδάσει καθώς δεν εξυπηρετεί καθόλου τις ανάγκες μας ως φοιτητές/τριες. Να αντισταθούμε στην εκπαδευτική αναδιάρθρωση και την εφαρμογή της μέσα στο τμήμα μας, να πάρουμε αυτά που χρειαζόμαστε, σταματώντας φαίνομενα μαζικών κοψιμάτων (Μαθιόπουλος) και μονών εξεταστικών τριών εβδομάδων.

Καλούμε σε παρέμβαση διαμαρτυρίας στον πρόεδρο της σχολής Α. Πασχάλη την Τρίτη στις 13:00 με αιτήματα την πραγματοποίηση της διπλής εξεταστικής και την διεκδίκηση καλοκαιρινών εργασιών για όσους/ες δεν κατάφεραν μέσα στη διάρκεια του έτους να πραγματοποιήσουν τα απαιτούμενα πρότζεκτ του εκάστοτε μαθήματος.

-ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ Α. ΠΑΣΧΑΛΗ

-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΔΙΠΛΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ 4 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ

-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ CLASSROM

Μορφοποιημένο κείμενο
Την Δευτέρα 4/04, μετά την ψήφιση των μέτρων που επικυρώνουν την συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας από το ελληνικό κοινοβούλιο, ξεκινούν οι πρώτες μαζικές απελάσεις προσφύγων. Αυτή η νέα κατάσταση έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που σταδιακά κατασκευάζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πρόσφυγες υποσιτίζονται στα κέντρα κράτησης και γίνεται μια διαρκής προπαγάνδα για να μετακινηθούν από την Ειδομένη, και όσοι άλλοι βρίσκονται σε ανοιχτούς χώρους εντός πολεοδομικού ιστού, σε αυτά. Έπειτα, στερούμενοι/ες την ελευθερία στην μετακίνηση όπως και τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης αντιμετωπίζουν την πιθανότητα να απελαθούν προς την Τουρκία, άρα να δεχτούν ένα πισωγύρισμα.

Εδώ και πολύ καιρό , όμως, η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας έχει αποδείξει πως συντάσσεται στην πλευρά της αλληλεγγύης και συγκρούεται με τον κόσμο της παχυδερμίας, του ρατσισμού και της εξουσίας. Οι πρωτοβουλίες που έχουν στηθεί σε πανελλαδική εμβέλεια βρίσκονται έμπρακτα μα και πολιτικά στο πλευρό των προσφύγων, οι καταλήψεις που στεγάζουν ένα μικρό μέρος των προσφύγων, τα ταξικά σωματεία καθώς και οι εργατικές λέσχες αποδεικνύουν ακριβώς αυτή τη διάθεση της κοινωνίας να αγωνιστεί υπερασπιζόμενη την βούληση των ίδιων των προσφύγων. Ο κόσμος της αλληλεγγύης πρέπει να αναπτύξει την στάση του και την παρουσία του και να δομήσει ένα κίνημα πολιτικής ανυπακοής απέναντι στο ελληνικό κράτος, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε εξουσιαστή που συμπεριφέρεται ρατσιστικά προς όφελος της εξουσίας του και των συμφερόντων.

Ως φοιτητές/τριες και ως άνθρωποι καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους πρόσφυγες. Παράλληλα στεκόμαστε μαχητικά ενάντια στο κομμάτι της κοινωνίας και της φοιτητικής κοινότητας το οποίο επιδεικνύει ρατσιστικές η ξενοφοβικές ιδέες και πρακτικές. Άρα, μέσα από την γενική συνέλευση ας αποφασίσουμε συλλογικά την πορεία που θα ακολουθήσουμε βαδίζοντας στον δρόμο της αλληλεγγύης. Να πάρουμε θέση υπέρ των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων και ενάντια στην συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας, στα κλειστά σύνορα, στους φράχτες του Έβρου και της Ειδομένης, στα κέντρα κράτησης και στις πολιτικές που ακολουθεί το ελληνικό κράτος.

-Κάτω η συμφωνία της ντροπής ΕΕ – Τουρκίας

-Ανοιχτά σύνορα για τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες. Παροχή ασύλου σε όλους/ες

-Στέγαση σε ανοιχτούς χώρους φιλοξενίας, δωρεάν σίτιση και περίθαλψη σε όλους τους πρόσφυγες

-Καμία απέλαση πρόσφυγα ή μετανάστη

-Κάτω οι φράχτες Έβρου – Ειδομένης. Έξω η frontex και το ΝΑΤΟ από τα σύνορα.

-Καλούμε όλες και όλους 05/04 στην γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου, καθημερινά στην πλατεία Βικτωρίας 15.00 – 19.00 και στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες.

-Καλούμε καθένα και καθεμία να στηρίξει την πορεία του Σαββάτου (09/04) με προσυγκέντρωση στις 14.00 στην πλατεία Βικτωρίας που συνδιοργανώνεται με πρόσφυγες.

Εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς μετακίνησης υπό άθλιες συνθήκες. Στην προσπάθεια για αναζήτηση ζωής και αποφυγής των πολέμων και της οικονομικής εξαθλίωσης στέκεται απέναντι το Ελληνικό Κράτος και η Κυβέρνηση της Αριστεράς. Η αντιμεταναστευτική πολιτική, που εφαρμόζεται, αποδέχεται και χρησιμοποιεί τους υψωμένους φράχτες, φυλάσσει τα σύνορα παρουσία στρατού και frontex, δημιουργεί κέντρα κράτησης ως χώρους «φιλοξενίας», συντηρεί λογικές εγκλεισμού των μαζών και επαναπροώθησης των μεταναστών, αδιαφορεί για τις υλικές συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και τελικώς δομεί την Ελλάδα ως προπύργιο της Ευρώπης Φρούριο ενάντια στην βούληση των μετακινούμενων πληθυσμών.

Οι τελευταίες μέρες αποτελούν ένα κομβικό σημείο στο προσφυγικό ζήτημα, αφού μετά το κλείσιμο των Μακεδονικών συνόρων περίπου 35000 πρόσφυγες έχουν αποκλειστεί στην Ελλάδα. Σε αντίθεση όμως με τις επιδιώξεις του Ελληνικού Κράτους και της Ευρωπαικής Ένωσης υπάρχει μια κοινωνική κίνηση που παρουσιάζει χαρακτηριστικά αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους/στις μετανάστες/τριες.

Τα ελευθεριακά σχήματα σχολών Αθήνας – Πειραιά ως κομμάτι του φοιτητικού κινήματος πρωτοβουλιακά βρεθήκαμε στην Πλατεία Βικτωρίας την Παρασκευή 04/03, λίγη ώρα μετά την ρατσιστική δήλωση Καμίνη που ζητούσε εκκένωση της πλατείας. Είχαμε ως στόχο να διανείμουμε τρόφιμα και είδη πρώτης υγιεινής που είχαμε συγκεντρώσει τις προηγούμενες μέρες καθώς και να βοηθήσουμε στην οργάνωση του αλληλέγγυου κόσμου που επί ώρες έφερνε τροφές, νερά, ρούχα και σκεπάσματα για τους πρόσφυγες. Συμπληρωματικά της κινητοποίησης αυτής, αναρτήσαμε ένα πανό ακριβώς επάνω στην είσοδο του ηλεκτρικού επί της πλατείας και κολλήσαμε αφίσες σε κεντρικά περάσματα στη γειτονιά δίνοντας ένα στίγμα έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης ενάντια σε ακροδεξιούς δημάρχους και καταστηματάρχες της γειτονιάς.

Το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να μείνει στάσιμο και αδρανές σε σχέση με το προσφυγικό ζήτημα. Ο κόσμος της εργασίας μέσα στις σχολές πρέπει να αναδείξει ως πολιτικό αίτημα την παραχώρηση χώρων των Πανεπιστημίων για δωρεάν στέγαση και σίτιση των προσφύγων υπ’ ευθύνη των ίδιων των Πανεπιστημίων. Θέλουμε μέσα στις σχολές πρόσφυγες και μετανάστες με πλήρη δικαιώματα, στα ίδια αμφιθέατρα που βρισκόμαστε και εμείς, αν και εκείνοι το επιθυμούν. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βάλει σε κύρια προτεραιότητα την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες παράγοντας πολιτική αντιρατσισμού και διεθνισμού μέσα από την δράση του.

Ως ελευθεριακά σχήματα σχολών Αθήνας – Πειραιά καλούμε τους αλληλέγγυους φοιτητές και φοιτήτριες να στηρίξουν με την φυσική τους παρουσία και με την προσφορά τους την δράση του κοινωνικού δικτύου αλληλεγγύης αύριο στο Σύνταγμα από τις 10.00 μέχρι τις 18.00.

• Να υπερασπιστούμε την βούληση των προσφύγων και των μεταναστών/τριών
• Πλήρη δικαιώματα για όλους/ες τους πρόσφυγες, μετανάστες/τριες
• Ελεύθερη μετακίνηση για όλους και για όλες. Να πέσουν οι φράχτες Έβρου, Ειδομένης

Μορφοποιημένο κείμενο

Σύνορα – φράχτες – κάγκελα. Η δική μας απάντηση:  Άμεση δράση και ταξική αλληλεγγύη

Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε ενώπιον μιας τεράστιας ανάγκης για την υποστήριξη της βούλησης των προσφύγων/μεταναστών να ξεφύγουν από το θάνατο που φέρνει ο πόλεμος και να μετακινηθούν σε χώρες της βορείου Ευρώπης, αναζητώντας ελευθερία και ζωή. Τις τελευταίες μέρες, οι εξαθλιωμένες μετακινούμενες μάζες που αναγκάζονται να διασχίσουν τη θαλάσσια οδό (Αιγαίο), αφού έχει αποκλειστεί ο χερσαίος δρόμος λόγω της ύπαρξης του φράχτη που ύψωσε το Ελληνικό Κράτος στον Έβρο, αντιμετωπίζονται απάνθρωπα. Οι πρόσφυγες κινδυνεύουν να εγκλειστούν εντός στρατοπέδων συγκέντρωσης ή σε ένα πιο αφηρημένο εγκλεισμό συνοριακού τύπου, καθώς αποκόπτονται στα Μακεδονικά σύνορα από έναν άλλο υψωμένο φράχτη. Η πολιτική στρατηγική της Ευρώπης Φρούριο, δηλαδή η αναχαίτιση και διαλογή των προσφυγικών ροών, με το Ελληνικό Κράτος πρώτο στην αλυσίδα υποδοχής και το Μακεδονικό Κράτος δεύτερο, μπλοκάρει και διαχωρίζει πλέον πρόσφυγα από πρόσφυγα. Δίνει δικαιώματα περιορισμένης μετακίνησης σε Σύρους, Ιρακινούς και στερεί παντελώς το δικαίωμα μετακίνησης σε Αφγανούς, Μαροκινούς.

Ο πόλεμος στις χώρες της ανατολής δεν αποτελει σε καμία περίπτωση επιλογή αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν. Ουσιαστικά, εκβιάζονται απο την κατάσταση στις χώρες τους και μεταναστεύουν προσπαθώντας να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής. Το κεφάλαιο και τα κράτη της Ε.Ε. όμως προσπαθούν να κερδοφορήσουν με κάθε δυνατό τρόπο από την κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί. Η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας ως προπύργιο συντηρεί αυτή την ρατσιστική πολιτική. Λειτουργεί ως φρουρός της ευρώπης κρατώντας τα σύνορα κλειστά με κάθε τρόπο, στοιβάζοντας ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και hot spot εξαθλιώνοντας τους χωρίς να τους καλύπτει ούτε τις βασικές ανάγκες σίτισης και στέγασης. Για να αγγίξουμε και την ουσία της στρατηγικής που ακολουθείται οφείλουμε να αναφερθούμε στη προσπάθεια «ομαλής ένταξης» και χρήσης των προσφύγων, ως το πιο αποδυναμωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης που θα εργάζεται για την ελάχιστη προσφερόμενη αμοιβή, πολύ κοντά στους/στις εργάτες/τριες που συναντάμε στην Μανωλάδα.

Το Ελληνικό Κράτος και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα μπορούσε παρά να τους τοποθετεί και φυλακίζει σε «δομές φιλοξενίας» που τελικά λειτουργούν ως σύγχρονα κολαστήρια, με στοιβαγμένες ζωές να μετατρέπονται σε αριθμούς. Εν αντιθέσει με τα παραπάνω, η κοινωνική κίνηση τείνει να δείξει έμπρακτα την ταξική αλληλεγγύη στους μετακινούμενος πληθυσμούς και επαναστατεί απαντώντας στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, στον εθνικισμό και στον ρατσισμό και τελικώς μας υπενθυμίζει πως η μόνη ταυτότητα μας είναι η εργατική σε συνδυασμό με το διεθνιστικό πνεύμα που πρέπει να μας διακατέχει. Η υπεράσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των προσφύγων δεν πρέπει να αποτελεί συμπλήρωμα της «επαναστατικής» μας ατζέντας αλλα προτεραιότητα οποιασδήποτε κοινωνίας που δίνει βάρος σε ανθρώπινες ζωές. Σε μια ευρώπη που κλείνει τα σύνορά της για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά τα αφηνει ανοιχτά για την διακίνηση κεφαλαίων είναι ευθύνη μας να δράσουμε άμεσα, να σταθούμε συλλογικά αλληλέγγυοι στη προσπάθεια των ταξικών αδερφών μας να μετακινηθούν ελεύθερα προς τον προορισμό τους.

Έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη σε πρόσφυγες/μετανάστες
Να πέσει ο φράχτης του Έβρου – Άνοιγμα των συνόρων σε όλη την ευρώπη
Ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων – μεταναστών
Κανένας εγκλεισμός στα σύγχρονα κολαστήρια

Πέμπτη 12 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η εκλογή της πρώτης αριστερής κυβέρνησης τον Ιανουάριο άφηνε περιθώρια εφησυχασμού για τη μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας που προσδοκούσε μία πολιτική διακοπής των μνημονίων και «εξόδου από την κρίση». Παρόλα αυτά οι αυταπάτες που κάποιος/α μπορεί να έτρεφε για το κατά πόσο μια αστική κυβέρνηση, είτε δεξιά είτε αριστερή, μπορεί να ασκήσει πολιτική αντιθετική προς το συμφέρον του κεφαλαίου και φιλική προς αυτό του κόσμου της εργασίας μάλλον απαντήθηκαν από την πραγματικότητα. Ουσιαστικά, φάνηκε πως όσες υποσχέσεις έδινε ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ για κράτηση ισομηκών αποστάσεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας θυσιάστηκαν στο βωμό της Κρατικής συνέχειας. Ειδικότερα μετά το δημοψήφισμα, την επικύρωση του τρίτου μνημονίου και των εκλογών του Σεπτεμβρίου το πραγματικό πρόσωπο της αριστερής κυβέρνησης αναδείχτηκε: Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία, πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, ρατσιστική πολιτική δολοφονίας των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.

Πάνω σε αυτή τη κοινωνική πραγματικότητα, δηλαδή της εντονότερης εφαρμογής αντεργατικών πολιτικών από τη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως ανώτατο διαχειριστή του Κρατικού μηχανισμού την Πέμπτη 12 Νοέμβρη δίνεται μια πρώτη απάντηση με 24ωρη γενική απεργία. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ τα δύο γραφειοκρατικά «συνδικάτα» δεν χάνουν ευκαιρία και στηρίζουν και αυτά την απεργία, ενώ το καλοκαίρι λίγο πριν το δημοψήφισμα δεν δίσταζαν να υποστηρίξουν το κίνημα του Κεφαλαίου και να προτρέψουν τους εργάτες να ψηφίσουν «ΝΑΙ» και να ενισχύσουν την υπόθεση της εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ενάντια , λοιπόν, σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, στο Κεφάλαιο και στο Κράτος εμείς οι φοιτητές και οι φοιτήτριες πρέπει αλληλέγγυοι στο εργατικό κίνημα να βγούμε στους δρόμους προβάλλοντας ως πολιτική αιχμή την κατάργηση των μνημονίων, την ανατροπή των αντεργατικών νόμων, την διάλυση του φράχτη στον Έβρο, την ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων, προωθώντας με αυτό τον τρόπο την ελευθεριακή κουλτούρα και την σύνδεση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος.

Η απεργία είναι το μέσο όξυνσης της ταξικής αντιπαράθεσης και το μεγαλύτερο όπλο που έχουμε στα χέρια μας. Εμείς ως φοιτητές ,καθόλου ξεκομμένοι από τη κοινωνία, επειδή βιώνουμε τη βίαιη και άμεση υποτίμηση των ζωών μας πρέπει να στηρίξουμε τους αγώνες, που δίνονται για την βάση των αναγκών και του συμφέροντος μας. Ως ελευθεριακό σχήμα πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών ClassROM ενισχύουμε την απόφαση του συλλόγου και καλούμε τη Πέμπτη 12 Νοέμβρη στις 10.30 στο μουσείο.

Ελευθεριακό σχήμα πληροφορικής ClassROM

αλληλεγγυη-v2

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΤΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Την περασμένη Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, ημέρα απεργίας, βρεθήκαμε θεατές σε ένα πρωτοφανές σίριαλ σκηνοθετημένο από την Ελληνική Αστυνομία στην Αγία Παρασκευή. Αστυνομικοί, με συνοδεία εισαγγελέα πραγματοποιούν εισβολή στα σπίτια πέντε συμφοιτητών και συναγωνιστών μας συλλαμβάνοντας τους ύστερα από σχετικό Ευρωπαϊκό αίτημα σύλληψης των Ιταλικών αρχών που έχουν εκδώσει εναντίον τους. Παρότι , οι κατηγορίες δεν έχουν μεταφραστεί πλήρως και δεν είναι σαφείς, γνωρίζουμε πως οι συλληφθέντες στοχοποιούνται για την συμμετοχή τους στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση No Expo στο Μιλάνο. Η μόνη στήριξη του κατηγορητηρίου γίνεται στους ισχυρισμούς ότι «εθεάθησαν να συμμετέχουν σε επεισόδια>> χωρίς να δίνονται στοιχεία από ποιον, πως και που. Με βάση τα παραπάνω οι συμφοιτητές μας οδηγούνται στο εφετείο μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα όπου θα αποφασιστεί η έκδοση τους ή μη στην Ιταλία.

Τι θα σήμαινε όμως στην πραγματικότητα μια έκδοσή τους στο Ιταλικό Κράτος; Θα μεταφερθούν στη Ιταλία όπου θα προφυλακιστούν για άγνωστό χρονικό διάστημα (καθώς στην Ιταλία δεν υπάρχει 18μηνο, δηλαδή η προφυλάκιση να περιορίζεται σε αυτό το χρονικό διάστημα) και θα αντιμετωπίσουν ποινές για κακουργήματα για πράξεις που στην Ελλάδα θεωρούνται πλημμελήματα. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θίξουμε και την διαδικασία που εφαρμόστηκε για την προσπάθεια έκδοσης των αγωνιστών καθώς είναι πρωτοφανές να επιδιώκεται η χρήση τους Ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης για αδικήματα που θεωρούνται πλημμελήματα στο ελληνικό δίκαιο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ουσιαστικά μια προσπάθεια επίθεσης στους αγώνες και προσπάθεια ποινικοποίησης τους με τους χειρότερους δυνατούς όρους.

Η έκδοση ή μη των 5 φοιτητών θα αποτελέσει κομβικό σημείο για την καταστολή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο καθώς θα δημιουργήσει προδεδικασμένα και θα δώσει τα μέσα στις διωκτικές αρχές να επεμβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις και να στοχοποιούν αγωνιστές. Για αυτό τον λόγο η δίωξη είναι αμιγώς πολιτική και στόχο έχει να ποινικοποιήσει την κοινωνική και πολιτική δράση σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Ας μην ξεχνάμε και πως η διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν οι συλληφθέντες ήταν μια ταξική απάντηση στην διεθνή έκθεση Expo 2015 και αυτό διότι οι εκθέσεις Expo είναι παγκόσμιες εκθέσεις που διοργανώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, σε διαφορετική κάθε φορά πόλη, για να εκθειαστούν και να διαφημιστούν τα προϊόντα της βιομηχανίας του καπιταλισμού, στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Οι συμφοιτητές μας δεν βρίσκονται προφυλακισθέντες αυτή την στιγμή γιατί το κίνημα αλληλεγγύης παρουσίασε τα αναγκαία αντανακλαστικά για να ασκήσει πίεση στο κράτος και την δικαιοσύνη και μέσα από αυτό γίναμε όλοι δυνατότεροι. Τώρα πρέπει να εκφράσουμε ξανά , με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο την ταξική μας αλληλεγγύη που θα μας επιτρέψει να μπλοκάρουμε την έκδοση τους και θα αποτελέσει ένα ανάχωμα στον νέο κύκλο καταστολής που θα απειλήσει το ανταγωνιστικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη.

ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΤΩΝ 5 ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ελευθεριακό Σχήμα ClassROM

Καμία εφαρμογή του αντιεκπαιδευτικού μέτρου των αλυσιδών

Η τελευταία αναδιάρθρωση του «Προγράμματος Σπουδών» μας έφερε
αντιμέτωπους με μία νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Οι αλλαγές των κατευθύνσεων
και οι αντικαταστάσεις μαθημάτων κορμού ήταν μόνο η αρχή για ένα πακέτο
μεταρρυθμίσεων, που συμπληρωνόταν βαθμιαία με άλλα χαρακτηριστικά περαιτέρω
εντατικοποίησης όπως οι εξεταστικές τριών εβδομάδων και το περιορισμένο όριο
δήλωσης μαθημάτων. Η ολοκλήρωση του «αντι-εκπαιδευτικού» αυτού πακέτου ήρθε σαν
ένα απρόσμενο κρεσέντο αντιλευθεριακής σκέψης και πρακτικής από τη πλευρά της
διοίκησης του τμήματος που περίπου ένα χρόνο μετά τη λειτουργία του προγράμματος
ανακοίνωσε την επιβολή αλυσίδων μαθημάτων.

Οι αλυσίδες δεν επωφελούν σε καμία περίπτωση τις ανάγκες των φοιτητών και
στέκονται εμπόδιο στην βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού προωθούν
δομικά ένα μοντέλο ασφυκτικής παραγωγής και ανελαστικών ωραρίων. Εντείνουν επί της
ουσίας τους ρυθμούς της φοιτητικής καθημερινότητας γεγονός που δεν
λειτουργεί παρά μόνο περιοριστικά ως προς την εκπαιδευτική
ανάπτυξη του καθενός/μιας φοιτητή/ριας μεμονωμένα και
ταυτόχρονα λειτουργεί αντιδημιουργικά ως προς τη κοινωνική
εξέλιξη εν γένει. Η ύπαρξη προαπαιτούμενων μαθημάτων
ουσιαστικά αποτελεί τροχοπέδη της ελευθεριακής παιδείας που
εμείς οραματιζόμαστε και με τις κινητοποιήσεις μας οικοδομούμε
σταδιακά.

Για την αποσαφήνιση του νέου αντιεκπαιδευτικού μέτρου

Η βασική ιδέα πίσω από τις αλυσίδες μαθημάτων είναι ότι οι
φοιτητές/ριες που δεν έχουν περάσει το πρώτο μάθημα της
αλυσίδας, δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν στα επόμενα. Αυτή η
σκέψη ωστόσο είναι στην ουσία της λανθασμένη καθώς κανένας υπεύθυνος δημιουργίας
και σχεδιασμού προγραμμάτων σπουδών δεν μπορεί να αντιληφθεί καθολικά τον τρόπο
εργασίας κάθε φοιτητή και φοιτήτριας, τις μαθησιακές του/της μεθόδους όπως και ένα
σύνολο παραγόντων που αφορούν στην κοινωνική του/της θέση και ζωή και συνεπώς
κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει απόλυτα μια εγκλωβιστική πορεία επιλογής μαθημάτων.

Για παράδειγμα υπάρχουν φοιτητές και φοιτήτριες οι οποίοι/ες έχουν δώσει ένα
μάθημα αρκετές φορές και κατέχουν την απαραίτητη γνώση για την παρακολούθηση ενός
άλλου. Η γνώση δεν μπορεί κάθε φορά να πιστοποιείται βέλτιστα σε μια εξέταση δηλαδή
όπως συμβαίνει κατά κόρον στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Για να γίνουν κατανοητές οι
αντιφάσεις του μέτρου, στη συντριπτική πλειοψηφία των μαθημάτων το ποσοστό
επιτυχίας σε κάθε εξεταστική δεν ξεπερνά το 35% στέλνοντας έτσι τους αποτυχόντες
τουλάχιστον ένα εξάμηνο πίσω και όλο αυτό αποσκοπεί στη δημιουργία ενός νέου
εργατικού ρόλου για τους φοιτητές, αυτόν δηλαδή των προσηλωμένων στο κυρίαρχο
μοντέλο παραγωγής και στην ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση του κόσμου της
εργασίας.

Όριο δήλωσης μαθημάτων

Το νέο όριο στη δήλωση μαθημάτων περιορίζει τους φοιτητές σε επιλογή 9
μαθήματων ή 46 ects το πολύ σε κάθε εξάμηνο, σύνολο δηλαδή 18 (μέγιστος αριθμός) τη
χρονιά σε τουλάχιστον 3 εξεταστικές, συμπεριλαμβανομένων των διπλών. Αυτό
επιβλήθηκε ουσιαστικά στο πλαίσιο του νέου, «καλύτερου» προγράμματος σπουδών
στοχεύοντας στην «ορθότερη κατανομή του φόρτου των μαθημάτων» και τη σωστότερη
διάρθρωση των ειδικεύσεων. Το πρόβλημα έγκεται στο ότι αυτή η νέα, βελτιωμένη
διάρθρωση απορρέει σε μεγάλο βαθμό από πρόσθετους, αχρείαστους περιορισμούς,
απαιτώντας έτσι την ένταξη του φοιτητή/ριας σε ένα άκαμπτο, μη βιώσιμο πρόγραμμα. Το
όριο στις δηλώσεις, αν κάποιος υπολογίσει και τα χρωστούμενα μαθήματα που υπάρχουν,
πράγμα απολύτως φυσιολογικό, όχι μόνο δε βελτιώνει τίποτα από τα προηγούμενα, αλλά
σαμποτάρει τον προγραμματισμό και το πλάνο του/της κάθε φοιτητή/ριας και όλα αυτά
χάριν μιας τυποποιημένης ιδέας που αναπαρήγαγαν και επέβαλαν 2-3 «δημιουργικοί»
καθηγητές μας, ενώ παράλληλα, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι στο πρόγραμμα
σπουδών, διατηρούν μηδενική επαφή με το φοιτητικό σώμα.

Εμείς λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις αλυσίδες και την έλλειψη χρόνου, ωθούμαστε σε
μια ανούσια διαδικασία επιλογής και ξεσκαρταρίσματος μαθημάτων με κριτήριο την
ανελαστικότητα του προγράμματος και όχι βάση του προσωπικού μας ενδιαφέροντος
και των αναγκών μας, κάτι που θυμίζει περισσότερο σταυρόλεξο παρά διαδικασία
μάθησης και απόκτησης γνώσεων. Τελικά, καταλήγουμε πως το πτυχίο δεν είναι τίποτα
άλλο πέρα από μια πιστοποίηση της πειθήνιας και σκληρά εξοντωτικής
καθημερινότητας της φοιτητικής μας ζωής, δηλαδή μια μίξη αντιεπιστημονικών
περιορισμών και μονόπλευρων αποφάσεων αναγκαία για τη καπιταλιστική παραγωγή.

Οι αλυσίδες δεν θα εφαρμοστούν μόνο αν αναγκάσουμε την
διοίκηση να τις πάρει πίσω. ‘Ολοι/ες στην παρέμβαση στο
αμφιθέατρο την Τετάρτη στις 12 που έχει μάθημα ο Πασχάλης και
καλούμε σε συνέλευση μετά από την παρέμβαση για να
τοποθετηθεί ο Σύλλογος.

alysides